Gedichtenweek

Afgelopen week was het gedichtenweek.

Ik hou van woorden, ik hou van gedichten en teksten.

Ik heb geprobeerd om in een gedicht weer te geven hoe het is om hoogsensitief te zijn. Een gevoel dat velen zullen herkennen.

Gedachten flitsen door mijn hoofd

Soms zo erg dat het me verdooft

Mijn gedachten wil ik delen

Door met woorden en zinnen te spelen

Toch is moeilijk te zeggen wat ik voel

Uit te leggen wat ik bedoel

De chaos in mijn hoofd zwelt aan

Prikkels die me af en toe omver slaan

Het is niet gemakkelijk om mezelf te zijn

Voel me anders en vaak heel klein

Ik weet dat dit niet lang mag duren

Mijn leven zou erdoor verzuren

Dus ga ik een excuus verzinnen

Keer me naar mijn kern, diep vanbinnen

Even in afzondering gaan

Dicht bij mezelf stil staan

Focussen naar wie ik echt ben

Een moment van volledige zen

Zo kan ik er snel weer helemaal tegen

En gaan de prikkels niet meer doorwegen.

Ook voor mij is het nog steeds een uitdaging om iedere dag opnieuw de prikkels onder controle te houden. Dit kan ik alleen wanneer ik heel bewust omga met situaties die me heel erg prikkelen. Bewust afstand houden, bewust mijn cocon respecteren, regelmatig naar binnen keren en bij mijn kern komen, ... dat zijn methodes die ik gebruik om niet overprikkeld te geraken.

Af en toe gebeurt het nog dat ik plots denk... oeps, wat gebeurt er hier met mij?? Waarom voel ik me down, boos, geïrriteerd, .... ?? En als ik dan terug ga voelen en stil sta bij mezelf, dan besef ik dat ik me niet goed genoeg beschermd heb...

Ik heb de prikkels binnen gelaten...

Een valkuil waar ik regelmatig nog eens intrap :-).....